Film “Przypływ wiary” opowiada o triumfie wiary, nadziei i miłości, który zasługuje na miano prawdziwego cudu. Nieprawdopodobna, lecz prawdziwa historia matczynej miłości, która pokonała niewyobrażalne przeszkody. Gdy adoptowany syn Joyce Smith, John, wpada do lodowatej wody na zamarzniętym jeziorze w Missouri, wszystko wydaje się stracone. John leży bez życia w szpitalu, ale Joyce nie poddaje się. Jej niezachwiana wiara porywa wszystkich dookoła do modlitwy za uzdrowienie Johna, mimo iż nauka jest bezsilna, a lekarze nie dają mu żadnych szans.

Ta nieprawdopodobna historia była tematem kolejnego z naszych spotkań.Zastanawialiśmy się ile razy w swoim życiu wpadaliśmy pod duchowy lód? Ile razy Bóg nam pomógł, a my to olaliśmył? Ile razy doświadczyliśmy cudu Jego miłości w naszej codzienności? Film wyciskacz łez. Ale nie można poprzestać tylko na łzach wzruszenia wywołanych tą historią. Trzeba w tym odnaleźć siebie i swoją historię. Wtedy nie jest to tylko jeden film z wielu czy tylko leżing i luźny wieczór z czipsami. Warto wracać do pewnych sytuacji i postaw i wyciągać lekcje.

LEKCJE, ŻE WSZYSTKO MOŻEMY,

W TYM KTÓRY NAS UMACNIA.

W tych słowach, kryje się też jeden ważny przekaz. Powinno się całkowicie zaufać Bogu i poddać się temu co dla nas zaplanował. My chcemy mieć wszystko zaplanowane, sprawować kontrolę, wiedzieć wszystko i mieć zawsze rację. Gdy wydarzy się erupcja wulkanu zdarzeń tracimy tę kontrolę. Jest frustracja i bunt. Jest złość i fala złych emocji. Bo jak to ja nie OGARNIAM??? Ciężko jest stanąć w bezradności i pokorze przed samym sobą. Ciężko tak naprawdę jest powierzyć swoje problemy Bogu. Czemu mówimy, że “ciężko”??? Bo bardzo często oszukujemy siebie mówiąc “Jezu się tym zajmij”. Oszukujemy, bo w tyle głowy mamy już na wszelki wypadek plan B i plan C. Mówiąc te słowa nie odcinamy swojej pępowiny kontroli. Nie rzucamy się w przepaść bez liny. Nie możemy traktować Boga pół serio. NIE MOŻEMY!!! Jak zaufać Panu to już dziś i od razu na 100%. Wtedy dzieją się cuda.

[WRGF id=2082]

GDZIE JESTEŚ???

Można, by długo się zastanawiać o co może chodzić? Odpowiedź jest prosta 😉 Na to pytanie odpowiadaliśmy na jednym ze styczniowych spotkań. Pracowaliśmy na konspekcie przygotowanym przez Marlenę.(do pobrania) Kierunek przemyśleń wskazywały materiały formacyjne #maszwiadomość na styczeń.

Rozmawialiśmy o relacjach z naszymi ojcami i o relacjach z Bogiem ojcem nas wszystkich. Nie było lekko, bo życie różne historie pisze. Każdy z nas opowiadał swoje przeżycia, bo w rodzinie jaką jest też poniekąd grupa jest się, by się wspierać i pomagać rozwiązywać problemy. Zastanawialiśmy się wspólnie grupą nad tym jak możemy poprawić relacje w domach.

Spotkanie było niesamowite dla nas wszystkich. Marlena bardzo dobrze “ugryzła temat” ukazując nam wszystkim gdzie jesteśmy teraz na etapie życia i gdzie jest Bóg w naszym życiu? Dotknęło to bardzo osobiście naszych serduszek. Samo spotkanie można powiedzieć miało dwa różne aspekty: duchowy który dotknął każdego i nie obyło się oczywiście bez chusteczek i przyziemny, który zbliżył nas do siebie i otworzył oczy na to jakimi jesteśmy naprawdę od wewnątrz. Mogliśmy się nawzajem zapytać Gdzie jesteś w tym wszystkim? Gdzie? Gdzie jest w tym Bóg? Czy w ogóle jest tam miejsce dla Niego? To umożliwiło też poznanie się nawzajem jak również poznanie własnego JA i ułatwiło nam trochę przestawienie nawigacji na właściwy cel, by dotrzeć do wieczności z Bogiem. (bez zbędnych zakrętów)

Zawsze pamiętamy o Was w modlitwach i gorąco Was ściskamy 🙂

Z Bogiem

NieKANApowi

Wyjątkowy czas Bożego Narodzenia to okres spędzany w gronie najbliższych- rodziny i przyjaciół. Taką rodziną jest również wspólnota NieKANApowi. Łamanie się opłatkiem, życzenia od serca, wspólne kolędowanie – bez wspólnotowego świętowania i przeżywania narodzin Jezusa  nie wyobrażamy sobie tego czasu.

W sobotnie popołudnie (28 grudnia 2019) zgromadziliśmy się wszyscy, by wspólnie cieszyć się z narodzin Pana. Spotkanie zgodnie z tradycją rozpoczęło się od przeczytania fragmentu  Pisma Świętego i wspólnej modlitwy. Następnie podzieliliśmy się opłatkiem  i złożyliśmy sobie płynące prosto z serca życzenia. Po czasie wzruszenia, radości i uścisków usiedliśmy wszyscy przy jednym stole i rozpoczęliśmy kolędowanie. Przy dźwiękach gitary, którą wspomagała nas nasza Marlenka, śpiewaliśmy tradycyjne, polskie kolędy. Nie mogło zabraknąć „Cichej nocy”, „Bóg się rodzi”, „Przybieżeli do Betlejem” i wielu innych.

Wspólne świętowanie umilił  poczęstunek – każdy przyniósł coś od siebie. Wesołym rozmowom przy stole nie było końca.

Z okazji Nowego Roku składamy wszystkim najlepsze życzenia, zdrowia, szczęścia, pomyślności i błogosławieństwa Bożego.

Dzisiejsze spotkanie ponownie oparliśmy na materiałach #maszwiadomość. Odpowiedzieliśmy sobie na pytanie “Kim jestem?” By odkryć siebie staliśmy się jak dzieci. W końcu każdy z Nas jest dzieckiem Bożym. 😉 Rysowaliśmy, siedzieliśmy na podłodze, rozmawialiśmy kim jesteśmy dla innych. To był super czas dla nas. Mogliśmy poznać się lepiej i pogłębić swoje relacje z Bogiem. Dodatkowo powstały istne dzieła sztuki.

Konspekt spotkania znajdziecie w zakładce “Do pobrania”

O naszym spotkaniu możecie również przeczytać na stronie Młodzi+

12-10-2019 rozmawialiśmy na temat wartości. Zastanawialiśmy się czy istnieją dobre i złe wartości. Doszliśmy do wniosku, że to czy dana wartość jest dobra czy zła zależy wyłącznie od nas samych. Od tego jak z niej korzystamy. Wcielaliśmy się w różne osoby o danym systemie wartości i ocenialiśmy co by każda z nich zrobiła w danej sytuacji.

Uczestniczyliśmy też w emocjonującej i pełnej zwrotów akcji licytacji rzeczy materialnych i niematerialnych. Ocenialiśmy również siebie nawzajem by poznać, jaka wartość jest dla każdego z uczestników spotkania ważna.

W efekcie licytacji zauważyliśmy, że rzeczy materialne mają różne wartości pieniężne. Jedne są droższe, inne tańsze, za jedne jesteśmy gotowi zapłacić więcej, za inne mniej. Również rzeczy niematerialne posiadają określoną wartość, której nie jesteśmy w stanie określić w złotówkach, są one niejako bezcenne, a jednocześnie dla każdego ich wartość jest nieco inna, dlatego dla jednego coś może być bardzo cenne, a dla drugiego nie mieć większej wartości.

W ostatnią sobotę października skupiliśmy się na zagadnieniu “MODLITWA”. Zadaliśmy sobie podstawowe pytanie czym jest modlitwa? Skojarzenia z tym słowem zapisywaliśmy na tablicy.

W lepszym poznaniu istoty i sensu modlitwy pomogło nam rozważanie niedzielnej Ewangelii:

Łk 18, 9-14 Jezus opowiedział niektórym, co dufni byli w siebie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść: «Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: „Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie: zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam”. A celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi, mówiąc: „Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!” Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony».

oraz odczytanie kilku historii z morałem:

“Modlitewny alfabet”     Ubogi farmer wracając późnym wieczorem z rynku do domu, znalazł się na drodze bez swojego modlitewnika. Koła jego wozu odpadły w samym środku lasu, więc zmartwił się, że dzień ten będzie musiał upłynąć bez odmówienia przez niego modlitwy.     Ułożył więc następującą: “Panie, uczyniłem coś bardzo głupiego. Opuściłem dom dziś rano bez mojego modlitewnika, a pamięć zawodzi mnie tak często, że nie mogę bez niego odmówić ani jednej modlitwy. Postanowiłem więc, że pięć razy wolno wyrecytuję alfabet, a Ty, który znasz wszystkie modlitwy poskładasz razem litery alfabetu, aby stworzyły modlitwę, której słów nie pamiętam.”     I rzekł Pan do swoich aniołów: “Ze wszystkich modlitw, które dzisiaj usłyszałem, ta jedna była niewątpliwie najlepsza, ponieważ płynęła z prostego i szczerego serca”. – więcej historii dostępnych jest TUTAJ.

Następnie skupiliśmy się na jednej konkretnej modlitwie. Było to “Ojcze nasz”. Modlitwa ta bardzo często jest przez Nas “odklepywana” i wypowiadana bez zastanowienia. Forma wieczornego pacierza, podczas którego “Bóg” włącza się do dialogu z klęczącym przy swoim łóżku młodym człowiekiem, pozwoliła uświadomić sobie znaczenie każdego wezwania z tej modlitwy. Pokazało to również, że często zbyt płytko podchodzimy do pacierza i modlitwy.

Bardzo często narzekamy na to, że nie mamy czasu na modlitwę. Jesteśmy tak zmęczeni, że nie wykrzeszemy z siebie siły nawet na jedno “Zdrowaś”. Zastanowiliśmy się, więc jak zaprosić Boga i modlitwę do naszego codziennego życia. Nie ma nic piękniejszego jak modlić się swoim życiem i każdą swoją czynnością.

Święty to ten kto nie boi się rozmawiać z Bogiem. Rozmawiać – nie klepać formułki. Często nasza modlitwa ogranicza się do wymienienia w odpowiedniej kolejności części Pacierza. Czy nie zapominamy porozmawiać “Panie Jezu dziś wydarzyło się to i to…Dziękuję Ci…. Posłuchaj …. Fajnie, że jesteś”? Czasem nasza modlitwa nie jest rozmową a recytacją. Jest to tak jakby koledze pytającemu się co u Nas słychać w odpowiedzi recytować fragmenty Pana Tadeusza.

“Był tu w parafii pewien człowiek, który już od wielu lat nie żyje. Zaszedłszy z rana do kościoła, by zmówić pacierz przed udaniem się w pole, pozostawił motykę u drzwi kościelnych i zapamiętał się zupełnie w obliczu Boga. Sąsiada, który pracował opodal i zwykł był widywać go przy robocie, zadziwiała teraz jego nieobecność. Powracając do domu, wpadł na myśl, by wstąpić do kościoła. I tam go znalazł istotnie. Co tu robisz tak długo? zapytał. A zapytany odrzekł mu z prostotą: Patrzę na Pana Boga, a Pan Bóg patrzy na mnie…”
św. Jan Maria Vianney

Poniżej dwa ciekawe artykuły ukazujące jak można się modlić pośród codziennego zabiegania.

Pierwsze spotkanie w listopadzie tradycyjnie będzie w duchu patriotycznym. Będziemy też modlić się multi-językową wersją “Ojcze nasz”

Z modlitwą

NieKANApowi